کد مطلب:36891 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:15

گنجینه پرسمان » اهل بيت

آيا ائمه((عليهم السلام)) مجالس شادي و خوشي نيز داشتند؟

بايد توجّه داشت كه شادي ها و خوشي هاي هر كسي فرا خود مقام روحي و عظمت وجودي او است. كودك باي مشكلات و اسباب بازي شاد است و شاد مي شود و بزرگترها با يك خانه و ماشين و جشن عروسي و... شاد و مسرورند، ولي روحهاي بزرگتر از جهان و عظيم تر از هستي شادي هاي مخصوص به خود دارند. وجه شادي معصومين در اطاعت خدا و فصل و رحمت او است. در سوره مباركه يونس آيه 58 مي فرمايد: «قل بفضل الله و برحمة فبذلك فليضرحوا هو خيرٌ مما يجمعون; به فضل و رحمت خداست كه(مؤمنان) بايد شاد شوند. و اين از هر چه گرد مي آورند بهتر است».
با توجّه معلوم مي شود كه مؤمن راستين به آنچه كه گرد آورده و به دست آورده فرح و مسروري ندارد زيرا پايدار نيست و فضل و رحمت حقت است كه سرمايه اصلي و جاودان يك مؤمن عاشق است و بايد به آن هم مسرور باشد و الاّ آنچه باقي نمي ماند و يا آنچه كه امكان دارد و بال و رنج انسان شود كه شادي ندارد.
از اين گذشته نسبت به مقام معصومين((عليهم السلام)) بايد توجّه داشت رنجي كه بر آن بزرگان گذشته است قلب هر مؤمني را جريحه دار مي كند و همانطور كه شاهديم ائمه((عليهم السلام)) يا كشته شدند و يا مسموم گشتند و اين نشان مي داد كه در دوره هيچ حاكمي آسايش نداشتند و در عين حال با تمام قدرت به حفظ دين رسول گرامي از تحريف و بدعت و انحراف جلوگيري مي كردند و از طرف ديگر به تربيت شاگردان و مؤمنان خالص مي پرداختند و در عين حال شبها را تا سحر به قيام و قرائت و مناجات مشغول بودند چه كه زيباترين كار و مسرورترين حالت براي آنها قيام در نماز و ركوع و سجود بوده است.

(بخش پاسخ به سؤالات )